فروزنده : (صفت فاعلي از فروختن و فروزيدن)، 1- نور و روشني دهنده‌؛ روشن و تابان، افروخته و مشتعل؛ 2- (در قديم) (به مجاز) رونق دهنده و زينت بخش، آراينده.

فروغ : 1- روشني‌‌اي كه از آتش‌، خورشيد و ديگر منابع نوراني مي‌تابد؛ پرتو؛ شعله‌ي آتش؛ 2- (به مجاز) رونق، درخشندگي و جذابيت؛ 3- (به مجاز) اميد به زندگي و شوق و اشتياق؛ 4- (اَعلام) فروغ فرخزاد [1312-1345 شمسی] شاعره‌ي ایرانی از مردم تهران. از آثار اوست: اسیر، دیوار، عصیان و تولدی دیگر.

فروغ‌اعظم : (فارسي ـ عربي) (فروغ= (غ فروغ) + اعظم= بزرگوارتر، بزرگتر، بزرگوار، بزرگ) 1- ويژگي آن كه داراي درخشندگي و روشنايي زياد است؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

فَريا : [فري= خجسته، مبارك، داراي خجستگي و شكوه، شكوهمند و خجسته + ا = (پسوند نسبت)]، 1- (به مجاز) خجسته، شكوهمند، مبارك، با شكوه؛ 2- (به مجاز) جذاب، دلپذير و گيرا.

فریال : (عربي) 1- زیباروی؛ 2- خوش صدا؛ 3- نام پرنده ای.

فريبا : 1- (به مجاز) بسيار زيبا، دل پسند و خوشايند؛ 2- (در قديم) به معناي فريفته.

فَريدا : (عربي ـ فارسي) (فريد + ا (پسوند نسبت))، منسوب به فريد، فريد.

فريدخت : (فري = خجسته، مبارك، داراي خجستگي و شكوه، شكوهمند و خجسته + دخت = دختر)، 1- دختر خجسته و مبارك؛ 2- دختر باشكوه و شكوهمند.

فريده : (عربي) (مؤنث فريد)، فريد.

فريسا : (فري = شگفت انگيز، عجيب + سا (پسوند شباهت))، 1- مانند فري، شبيه به فري؛ 2- (به مجاز) عجيب و شگفت انگيز (از حيث زيبايي).